.jpg)
तीर्थराज अधिकारी, गोरखा, लप्सीबोट, हाल:सरस्वतीनगर, काठमाडौँ,नोवेम्बर २५, २०२०
भो, विश्वास नगर
सँगै हिँड्यो
साथ दियो भन्ने नठान
छाया आखिर छाया नै हो ।
जुन्किरीको पिलपिलमा
बत्तीको धिपधिपमा
घाम , जून र तारामुनि
ऊ छुट्टिँदैन
हितैषी मित्रजस्तै
अनुकरण गरिरहन्छ
अनुयायी भइरहन्छ
आलोकित यात्राभरि साथ दिइरहन्छ ।
रात्रि नीरवता त्यो साक्षी छ
बन्द झ्याल ढोकाको
चकमन्नता/नीरवता साक्षी छ ।
जीवनका त्रासदीपूर्ण क्षणहरूमा
त्यो अँध्यारो
अँध्यारैसित मित लगाउँछ
चीत्कारपूर्ण कोलाहलमय वातावरणमा
ऊ शून्यतासितै टाँसिन्छ
र, उपहासित नाटकको सूत्रधार बन्छ ।
अनन्त यात्रा
सङ्घर्षले अलिकति शिर उठ्यो भने
आँखामा अलिकति जून फुल्यो भने
साथी ! त्यो छाया
निरन्तर साथमा रहन्छ ।
पुन: पाइलाहरू कतै भासिए भने
आफ्नै प्रतिविम्ब
न सहाराको लठ्ठी बन्न सक्छ
न आधारको लहरो नै हुन सक्छ !!
**तीर्थराज अधिकारीका अरु कविता**
सिफारिस
तिमी मेरो जिन्दगी-भिडियो
एनआरएनएमा कुन बाटो होइन मुक्त राजनीतिको मूल बाटो
हेड्स नेपालद्वारा मानसिक स्वास्थ्यको क्षेत्रमा काम गर्ने हेड्सको प्रति...
रूपान्तरण!