.png)
-तीर्थराज अधिकारी,गोरखा, लप्सीबोट; हाल:सरस्वतीनगर, काठमाडौँ-६ डिसेम्बर २, २०२०
पसलेले
पसलमै टिकाउन नसकेर
आफैँ बेचिएको घडी
खरिद गरेर
मैले झोलामा हाली
घर नल्याउन्जेलसम्म
निरीह बन्दै
चुपचाप रहे पनि
भित्ताको किलामा
जतनले अड्याएर
मैले ब्याट्री हाली
शक्ति दिएपछि भने
निकै फन्फनिएर
एकैछिन पनि नअडी
मलाई नै टिक ! टिक !! भन्दै
अनौठो आदेश पो दिइरहन्छ !
खै किन हो ?
म यस घडीलाई
भोट नपाउन्जेल लाचार बन्दै
हात जोडेका
र ,
भोट पाएर जितेपछि
अतीत पूरै बिर्सिएर
उत्ताउलिँदै नानाभाँती बोल्दै
जनतालाई नै
असम्भव आश्वासन र अर्तीमात्र दिने
नेताकै रूपमा पो देख्न थालेको छु !
यसको यो
अहिलेको टिक ! टिक !!
सधैँ यही ब्याट्रीले
टिकिरहन्छ कि
फेरि यसमा नयाँ कुनै
ब्याट्रीको प्रबन्ध गर्नुपर्ला ?
कस्तो अचम्म !
म जुनजुन घडीमा
ब्याट्री हाल्छु
प्रत्येकको आवाज एउटै हुन्छ !
शङ्कै लाग्छ,
कतै यो घडी पनि
यी भ्रष्ट नेताकै
लगानीको कुनै कारखानामा
उत्पादित त होइन ?
**तीर्थराज अधिकारीका अरु कविता**
सिफारिस
रूपान्तरण!
हारेको कांग्रेसको रुन्चे ढिपीका कारण गृहमन्त्रीले पेश गर्ने बिधेयक सुच...
एमाले नेता तथा गुण्डा बस्नेत विरुद्ध बलात्कार गरी गर्भपतन गराएको जाहे...
एनआरएनए:अदालतको फैसला, मताधिकार भएका-नभएका नेपाली र केहि अन्योलता