.png)
-तीर्थराज अधिकारी,गोरखा, लप्सीबोट; हाल:सरस्वतीनगर, काठमाडौँ-६ डिसेम्बर २, २०२०
मलाई आज लाग्दै छ किन बन्दै छु पत्थर
त्यो ढुङ्गो र ममा के छ त्यस्तो तात्विक अन्तर !
चुँडिन्छन् फूलका थुङ्गा मेरै आँखाअगाडि नै
छैनन् निषेधका भाषा व्यवधानहरू कुनै !१।
म खालि बाँच्नकै निम्ति झुटो बोल्छु निरन्तर
बतास सास के चल्छ भित्र गर्दै छ सर्सर !
म मान्छे कहिले हुन्छु, पाठ मैले छ पढ्नु के ?
सिङ पलाउने हो कि , हो कि पुच्छर आउने ? २।
झोला त्यो कपडा थैलो बोकेछु भरिया बनी
त्यस्तै कागत बोकेछु कापी-किताब क्यै भनी
दसी, प्रमाण क्यै पत्र , थोत्रो ,खोटो र जर्जर
तेर्स्याई मोल माग्दै छु स्वयम् ठान्दै दिगम्बर ।३।
विवेक ज्ञानको खेती अहङ्कार र दम्भले
किराले झैँ सबै खाए बीउ मासे अचम्मले
छैन उत्सर्गको भाव ,लोभमात्रै छ जिउने
ईर्ष्यालु मनमात्रै छ आफूमात्र रमाउने ।४।
'कर्तव्य' यसको अर्थ खोजी मैले कहाँ गरेँ ?
अथवा अर्थ घोकेर व्यवहार कता झरेँ ?
मान्छे हुँ पनि भन्दै छु , मेरो पनि समाज छ
म हेर्दिँन त्यहीँ मेरो कुरूप रूप अङ्कित ।५।
पाइलासित डुब्दै छु म आफैँ एक्लिँदै कता ?
मलामी पाउनै गाह्रो मेरो कस्तो महानता ?
बेहोसी ताल यसैमा काल निर्दयी भै झ~यो
म बाँचेर पनि के भो ! कठै ! मानवता म~यो ! ६।
**तीर्थराज अधिकारीका अरु कविता**
सिफारिस
तिमी मेरो जिन्दगी-भिडियो
एनआरएनएमा कुन बाटो होइन मुक्त राजनीतिको मूल बाटो
हेड्स नेपालद्वारा मानसिक स्वास्थ्यको क्षेत्रमा काम गर्ने हेड्सको प्रति...
रूपान्तरण!