-तीर्थराज अधिकारी, गोरखा, लप्सीबोट; हाल:सरस्वतीनगर, काठमाडौँ-६, मार्च १३, २०२१
कवि आकाशका तारा जूनका साथ बोल्दछ
रविका करले जस्तै पत्रमा रङ्ग भर्दछ
हेर्दै विचित्रका चित्र भित्र उस्तै सजाउँछ
ती सबै लयमा उन्दै लोकलाई चढाउँछ ।१।
कवि सन्देशको भारी मेघमाथि बिसाउँछ
त्यसैले असिना पारी फूल झार्दा रिसाउँछ
जीव निर्जीवमा यौटै भाषा बोल्न सिकाउँछ
अनि बोल्दै तिनै साथ मन पङ्ख फिजाउँछ ।२।
क्षणमै व्योमको फन्का , पलमै जलको मुनि
अनौठो मनको यात्रा दूर छैन कतै पनि
निसर्ग फूल वा काँडा जग केको बसाउँछ
रूपको , रङ्गको जस्तै कवि भाव रसाउँछ ।३।
कवि आलोकका नौला रीत आफ्नै विधान छन्
पशु पाषाण बुझ्दैनन् रस के फल झुल्दछन्
कविको रथ रोकिन्न तारबार कतै पनि
बाँसुरी धुनमा जस्तै खुल्छ हृदयको ध्वनि ।४।
कवि हाँसे गला खोल्दै दुनियाँ मुस्कुराउँछ
कवि भक्कानिँदै रोए दुनियाँ आँसु झार्दछ
विधाता कविको छुट्टै स्वप्न संसार सार छ
अनन्त सृष्टिमा बल्ने अर्कै हृदय तार छ ।५।
**तीर्थराज अधिकारीका अरु कविता**
सिफारिस
रूपान्तरण!
हारेको कांग्रेसको रुन्चे ढिपीका कारण गृहमन्त्रीले पेश गर्ने बिधेयक सुच...
एमाले नेता तथा गुण्डा बस्नेत विरुद्ध बलात्कार गरी गर्भपतन गराएको जाहे...
एनआरएनए:अदालतको फैसला, मताधिकार भएका-नभएका नेपाली र केहि अन्योलता