-तीर्थराज अधिकारी,गोरखा, लप्सीबोट; हाल:सरस्वतीनगर, काठमाडौँ-६, डिसेम्बर १, २०२०
छचल्किँदै र भर्भराउँदै
चम्किँदै बिजुली बनेर नबली
पानीमा पानीमात्र भएर बगिरहे
त्यहाँ आगाको रूप कसले देख्छ ?
त्यसको शक्ति र सामर्थ्यको
मापन कसले गर्छ ?
परस्पर घर्षण नगरी
झिलिक्क झिल्का ननिकाली
ढुङ्गामा ढुङ्गैमात्र भएर
फलाममा फलाममात्र भएर
काठमा काठैमात्र भएर
चुपचाप बसिरहे
त्यो गर्भको आगाले
कसलाई न्यानो र उज्यालो दिन्छ ?
कसको भान्छाको चुल्हो बाल्छ ?
पहाडको हाड गलाएर
ज्वालामुखी शिर उठाउँछ
चकमक घामको ताप समेटेर
झुलोमा आगो फुलाउँछ ।
बारुदै बोके पनि
सिलबन्दी बट्टामा थुनिएरै
चुपचाप बसिरहे
सलाईका कुनै पनि काँटीले
आगो जन्माउन सक्दैनन्
बत्ती बत्तीमा आगो सल्काउन
तिनले बन्धन तोड्नै पर्छ
तिनले पहिले आफूलाई नै
जलाउन तत्पर हुनै पर्छ ।
सहिदहरू तातो गोली पनि
सजिलै निल्न सक्छन्
अनि पो
आगो ओकल्दै
संसारलाई उज्यालो उपहार दिन सक्छन् !!
**तीर्थराज अधिकारीका अरु कविता**
सिफारिस
एनआरएनएमा कुन बाटो होइन मुक्त राजनीतिको मूल बाटो
हेड्स नेपालद्वारा मानसिक स्वास्थ्यको क्षेत्रमा काम गर्ने हेड्सको प्रति...
रूपान्तरण!
हारेको कांग्रेसको रुन्चे ढिपीका कारण गृहमन्त्रीले पेश गर्ने बिधेयक सुच...