कृष्ण के सी, अमेइका, जुलाई १४, २०२४
नेपालका राष्ट्रपति रामचन्द्र पौडेलले नेपालको संविधानको धारा ७६ (२) बमोजिम सरकार बनाउन नेपालको संसदलाइ आब्हान गरे।
यस पहिला सोहि अनुसार हुन-गराउन संसदमा ठुलो दल नेपाली कांग्रेसका सभापति शेरबहादुर देउबा र दोश्रो ठुलो दल नेपाल कम्युनिष्ट पार्टी (एमाले) का अध्यक्ष केपीशर्मा ओलीले राष्ट्रपति पौडेलसंग दर्शनभेट गरेर मौखिक बिन्ति बिसाएका थिए। यसलाई प्रजातान्तिक देशमा ब्रिफिङ्ग भनिन्छ तर नेपालमा बिन्ति बिसाउने चलन छ।
२०८१ को १७ असारमा भनिएको दुइ ठुला पार्टीहरुको संझौता अनुसार एमाले अध्यक्ष ओली यहि आइतबार प्रधानमन्त्री नियुक्त भएका छन्। उनले २ वर्ष गठबन्धन सरकारको नेतृत्व गर्नेछन्। त्यसपछि बच्ने १७ महिना जति २०८४ को चुनावसम्म चाहिं देउवा प्रधानमन्त्री हुनेछन्।
पहिलो कुरा ओली प्रधानमन्त्री भएर कुनै लछारपाटो लाग्ने वाल छैन। केवल केहि दर्जन गिरिबन्धुहरु जस्ताका केश लुक्ने छन्। केहि दर्जन ज्यानमारा, भ्रष्ट, दालाल, कैदी र गुण्डा इत्यादीले मौका र राजनैतिक उन्मुक्ति पाउनेछन।
त्यसपछि प्रधानमन्त्री बन्ने भनिएका देउबाले पनि अर्को लछारपाटो केहि पनि लाउन सक्दैनन। उसै पनि उनि आधा दर्जन भन्दा धेरै पटक प्रधानमन्त्री भैसके। उनि फेरी अर्को पटक पार्टी सभापति हुने पनि होइनन। केहि हिसाब मिलान बाहेक उत्पात हुनेवाला छैन।
दुबै पार्टीका नेताले नेतृत्व गर्ने सरकारको समयमा केहि नियुक्ति फेरिन्छन, ठेक्का-पट्टा फेरिन्छन, सरुवा-बढुवा हुन्छन। आम नागरिकको जीवन र नेपालको अर्थतन्त्र, उधोग-ब्यबसाय, परराष्ट्र नीति आदीमा केहि परिवर्तन ल्याउनेवाला छैन। सुमोना श्रेष्ठले जस्तो नतिजा आउने र नागरिकका काम गर्ने छैनन। त्यसैले आम नागरिकहरु उत्साहित हुने कुनै कारण छैन।
यथार्थमा शेरबहादुर देउबा प्रधानमन्त्री र पार्टी सभापति भएपनि शक्ति केन्द्र चलाउने र आन्तरिक कुरा ब्यबस्थापन गर्ने काम डा. आरजु राणा देउबाले गरेकी छन् भन्ने कुरा कांग्रेसका सबैले बुझेका, देखेका र भनेका छन्। त्यो भन्दा त अब अर्को पटक बन्ने प्रधानमन्त्री डा. देउबालाइ बनाउँदा के फरक पर्ला र ?
फाइदा के के ?
बेफाइदा के के ?
संभव कसरी ?
