लेखक प्रिती कार्की

कविता चरीत्रवान बन्न सकिन

Hollywood Khabar May 09,2020 Comments

पितृसताले नारी माथी कोरेका ,
सारा असमानताका रेखाहरु,
कुल्चिएर हिड्ने साहस गर्छु म ।
छैन स्वीकार मलाई ,
दोस्रो दर्जाको मानव हुन,
किनकि म पनि त पुरुष सरह
समान अधिकार बोकेर हिड्छु ।
तिमीले कोरेको मर्यादाको सिमाले,
मेरो चरित्र निर्धारण गरे सम्म न हो,
म तिम्रो नजरको ।
मलाई मात्रै लागू हुने कानुन,
मानिन बतिस लक्षणको कसिलाई,
पढ्दिन नारी शिक्षा,
घुम्टोभित्र पसेर दिन्न गर्न राज,
कसैलाई मेरो शरीर माथी,
किनकि म तिमिले खेल्ने गुडिया हैन,
छ मेरो जिवित स्वतन्त्र अस्तित्व,
हो ! त्यसैले ,
तिम्रो नजरको गुणवान हुन जानिन ।
म बाचेको समाजले भन्छ,
घर भित्र लुक्नुपर्छ,
जीउ मात्रै किन?
मुहारै छोप्नु पर्छ ।
म पुरुषको निगरानीमा बस्नु पर्छ।
नत्र म फेरि,
कुनै बलात्कारीको नजरमा पर्छु रे !
बम्बाईको कोठीमा बेचिन्छु रे !
मेरो चरीत्र लिलाम हुन्छ रे !
म फेरि बदनाम हुन्छु रे !
तर मेरो आँखाले खुला आकाश हेर्छ,
सिमाहिन धर्ती देख्छ ,
डरत्रासलाई चिर्न थाल्छ,
फेरि पनि बाच्न खोज्छु,स्वतन्त्र जीवन,
हो ! त्यसैले म मर्यादावान हुन जानिन ।
मेरो ईज्जत् सिसा सरी रे !
कसैको स्पर्श मात्रले पनि,
दाग लाग्न सक्छ रे !
काँचको महल झैं छ रे मेरो जीवन !
कसैको सानो प्रहारमा चक्नाचुर भई,
टुक्रिन सक्छ रे त्यो महल ।
मेरो जीवन कठपुतली सरि रे !
सधै तिम्रो ईसारामा नाच्नु पर्ने ,
तिमी सधै स्वतन्त्र पन्छी अनि म ?
निति-नियमरूपी पिंजडाको बन्दी,
तोड्दैछु म यो पिंजडा ,
नकार्दैछु म माथि लाग्ने अर्थहिन लाल्छनाहरु,
हो ! त्यसैले,
म तिम्रो नजरको नैतिकवान हुन जानिन ।
मलाई यति सम्झाई देउ,
खोलेर चेतनाका आँखाले,
तिमी पुरुष जाती म नारी जाती,
नयाँ सृष्टि-रचनामा बराबर छ हिस्सादारी,
तर फेरि पनि,
तिमी मेरो मालिक,म कसरी भएँ तिम्रो दासी !
कदापि स्वीकार छैन यो विभेद!
छ म भित्र पनि विवेक,
हो त्यसैले,
म तिम्रो नजरको ज्ञानवान बन्न सकिन ।
पितृसताले नारी माथी कोरेका ,
सारा असमानताका रेखाहरुको घराभित्र
म तिम्रो नजरमा चरीत्रवान बन्न सकिन